مقایسه اثربخشی دو مداخله آموزش گروهی طرح واره محور و سبک زندگی محور در ارتقاء سطح بینش شناختی زوجین دارای نارضایتی زناشویی

زمینه و هدف: اغلب مداخله ­ها و روشهای زوج ­درمانی در صدد ارتقاء خودآگاهی و بینش زوجین هستند.  بینش شناختی به عنوان توانایی ارزیابی و تصحیح باورهای تحریف­ شده و تفسیرهای نادرست تعریف شده است. هدف پژوهش بررسی اثربخشی مداخله­های آموزش گروهی طرح­واره­م حور و سبک زندگی محور در افزایش سطح بینش شناختی زوجین دارای نارضایتی زناشویی است  روش: به این منظور از بین جامعه زوجین دارای نارضایتی زناشویی مراجعه­ ک ننده به مراکز مشاوره دولتی وخصوصی شهرستان خوی، تعداد 106 نفر از زوجین پس از اعمال ملاک­های ورود و خروج غربال شدند، سپس 90نفر (زن و شوهر) به صورت تصادفی در سه گروه مداخله طرح­واره­محور (30 نفر)، سبک زندگی­محور (30 نفر) و کنترل (30 نفر) گماشته شدند. مداخله­های طرح­واره­محور و سبک زندگی­محور هر کدام 11 جلسه (5/1 ساعت) برای دو گروه آزمایشی اجرا شدند و گروه کنترل هیچ مداخله­ای را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفت. پس از اتمام مداخله­ها از هر سه گروه پس­آزمون گرفته شد و پس از یک ماه پیگیری به عمل آمد. داده­ها با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: نتایج نشان داد که مداخله­های آموزشی طرح­واره­محور و سبک زندگی­محور در ارتقاء سطح بینش شناختی اثربخش هستند. همچنین نتایج نشان داد که مؤلفه­ی خوداندیشمندی تحت تأثیر مداخله­های فوق قرار گرفته، اما در مؤلفه­ی اطمینان به خود تاثیری ایجاد نشده است. مداخله آموزشی طرح­واره محور در افزایش سطح خود-اندیشمندی زوجین اثربخش­تر از مداخله سبک زندگی محور بود.  نتیجه­ گیری: مداخله­های آموزشی طرح­واره­محور و سبک زندگی­محور می­توانند به عنوان برنامه های مداخله­ای مقرون به صرفه و آسان و با هدف افزایش سطح بینش زوجین، در دسترس روان­شناسان و مشاوران خانواده قرار بگیرند.